Hoe bereiken lensringen een hoge pakkingstoeldruk met lage boutbelastingen?

Het vermogen van de lensring om stoeldruk met een hoge pakking te bereiken met lage boutbelastingen is voornamelijk te wijten aan de ontwerpprincipes, materiaaleigenschappen, verwerkingsvereisten en fysieke effecten tijdens de werking. De dwarsdoorsnede van de lens pakking is ontworpen om bolvormig te zijn of vergelijkbaar met een convexe lens. Dit ontwerp maakt het contact tussen de pakking en de flens een lijncontact in plaats van een oppervlaktecontact. Het lijncontactontwerp vermindert het contactgebied aanzienlijk, waardoor hogere lokale contactstress wordt geproduceerd onder dezelfde boutpretwingte kracht, dat wil zeggen, het bereiken van een hoge pakkingstoeldruk. Wanneer de interne druk van het systeem toeneemt, zal de lenspakking worden beïnvloed door de interne druk en radiaal uitzetten. Deze uitbreiding zal de contactspanning tussen de pakking en het flensoppervlak verder verbeteren, waardoor het zogenaamde "zelfstoftegende effect" wordt gevormd. Met dit effect kan de lenspakking stabiele afdichtingsprestaties in hogedrukomgevingen handhaven met lage initiële boutbelastingen.
Lenspakkingen zijn meestal gemaakt van materialen met goede elasticiteit, zoals metaal-, rubber- of composietmaterialen. Deze materialen kunnen elastisch vervormen wanneer ze worden onderworpen aan externe krachten en vullen de kleine openingen tussen flensoppervlakken om een ​​effectieve afdichting te vormen. Tegelijkertijd kan het elastische materiaal zich ook aanpassen aan de oneffenheden van het flensoppervlak en de betrouwbaarheid van de afdichting verbeteren. De hardheid van het pakkingmateriaal moet matig zijn. Het moet niet alleen voldoende sterkte hebben om het effect van de boutpretighting -kracht en de interne druk van het systeem te weerstaan, maar ook overmatige contactstress met het flensoppervlak en schade aan het afdichtoppervlak vermijden. Over het algemeen moet het pakkingmateriaal zachter zijn dan het flensmateriaal om een ​​strakke pasvorm met kleinere boutbelastingen mogelijk te maken.
Om een ​​effectieve afdichting tussen de lenspakking en het flensoppervlak te garanderen, moet het flensoppervlak een hoge vlakheid hebben. Elke lichte oneffenheden kan ervoor zorgen dat de pakking niet stevig past, waardoor het afdichtingseffect wordt beïnvloed. Daarom is het bij het verwerken van flenzen noodzakelijk om geometrische nauwkeurigheidsindicatoren zoals vlakheid en parallellisme strikt te regelen. Lenspakkingen moeten meestal worden geïnstalleerd in de afdichtingsgroef van de flens. De bewerkingsnauwkeurigheid van de afdichtingsgroef beïnvloedt ook direct het afdichtingseffect van de pakking. De breedte, diepte en vorm van de afdichtingsgroef moeten nauwkeurig worden ontworpen en verwerkt volgens de grootte en vorm van de pakking.
Vanwege het lijncontactontwerp van de lenspakking, wanneer de boutpretighting -kracht op de pakking werkt, zal de spanningsconcentratie op de contactlijn plaatsvinden. Deze spanningsconcentratie helpt bij kleinere boutbelastingen een hoge schimmelstoeldruk te bereiken. Er moet echter voorzichtigheid worden gebracht om overmatige stress te voorkomen die kan leiden tot schade aan de pakking of flens. Wanneer de Bolt Pretighting -kracht wordt vrijgegeven of de interne druk van het systeem wordt verlaagd, kan de lenspakking zijn goede elastische herstelvermogen gebruiken om snel terug te keren naar zijn oorspronkelijke vorm en positie, waardoor de continuïteit en stabiliteit van de afdichting wordt gehandhaafd.
Lenspakkingen bereiken het doel van stoeldruk met een hoge pakking bij lage boutbelastingen door een combinatie van unieke ontwerpprincipes, materiaaleigenschappen, verwerkingsvereisten en fysieke effecten tijdens de werking. Dit kenmerk zorgt ervoor dat lensspakkingen brede toepassingsperspectieven hebben en een belangrijke praktische waarde in hogedrukpijpleidingssystemen en drukvaten.